ESRS 1 dość szczegółowo odnosi się do kwestii prezentacji i ewentualnych korekt informacji porównawczych z wcześniejszych okresów [link], korekt błędów sprawozdawczych [link], aktualizacji informacji po zakończeniu okresu sprawozdawczego [link], a także określa sposób działania w sytuacji kiedy porównywalność jest zaburzona, np. wskutek zmiany celów lub mierników [link]. Wskazuje również, jak należy postąpić w przypadku braku możliwości zebrania danych i konieczności opracowania szacunków sugerując m.in. wykorzystanie analizy scenariuszowej [link].  

Ponadto, standard określa strukturę prezentacji informacji (w tym tabelkę z układem treści dotyczących poszczególnych standardów i Taksonomii Sustainable Finance [link]). 

ESRS 1 teoretycznie pozwala na ograniczenie zakresu publikowanych informacji poprzez wykorzystanie możliwości odniesienia do treści publikowanych gdzie indziej [link]. Jest to jednak rozwiązanie sprzeczne z założeniami dyrektywy CSRD, przez co w praktyce raczej niewykonalne, gdyż wymogi dyrektywy dotyczące raportowanych danych (badanie przez biegłego, tagowanie, publikowanie w określonej dacie, konieczność „zachowania ogólnej spójności”) w żaden sposób nie przystają do szatkowania ich na różne publikacje.